Berchmanianum

In opdracht van de Radboud Universiteit in Nijmegen heeft het voormalig Jezuïetenklooster het Berchmanianum een herbestemming gekregen tot academiegebouw. Gelegen aan de Houtlaan aan de rand van het voormalige landgoed Hyendaal is het Berchmanianum, tot nu toe afgesloten door park en bos, een geïntegreerd onderdeel geworden van de universiteitscampus.

Het robuuste in metselwerk opgetrokken gebouw, gebouwd in 1929 naar ontwerp van architecten Joseph en Pierre Cuypers, is een markante verschijning. Het Berchmanianum kent een duidelijk monumentaal hart gevormd door de kapel, met aan weerszijden twee vleugels, de Patervleugel richting het westen en de Scholastieke vleugel richting het noorden. Met gangen en trappenhuizen uitgevoerd in rood- en zwarte vloertegels, een metselwerk lambrisering overgaand in een gestucte gewelfconstructie geeft het gebouw een passende allure.

In zijn functie als academiegebouw is het gebouw geschikt gemaakt voor de toekomst door inpassing van een moderne kantooromgeving, klimaatinstallatie en diverse publieke ruimten waaronder de kapel. In de kapel kunnen nu verschillende academische plechtigheden worden gehouden. Om de toegankelijkheid van het Berchmanianum in zijn functie als academiegebouw te vergroten is in aansluiting op de universiteitscampus aan de noordzijde een nieuwe entree ontworpen.

Het ontwerp is gebaseerd op een zorgvuldig opgebouwd evenwicht tussen het benutten van de bestaande kwaliteiten en de nieuwe programmaonderdelen. De ruimtebehoefte en de ruimtegrootte van het nieuwe programma staan niet haaks op de mogelijkheden die de structuur en de betekenis van het Berchmanianum bieden. Het Berchmanianum heeft niet de uitstraling van een gerestaureerd en opgepoetst oud gebouw, evenmin als een dominant ogende modieuze verbouwing. Nee, het onveranderlijke, het blijvende van het Berchmanianum heeft net zo’n grote aantrekkingskracht als het nieuwe.