Schuurwoning Snellenburg

In de herontwikkeling van de Rijksmonumentale boerderij ‘Snellenburg’, is in de 1e fase een eind 19e-eeuwse (niet-monumentale) boerenschuur herbouwd tot een eigentijdse schuurwoning. Het voorste en oudste deel van deze boerenschuur had een prachtige bescheiden en oprechte architectuur, vol pragmatische keuzes en eigenaardige incidenten. Omdat restaureren te ingrijpend werd, maar we het karakter van de oude situatie wilden behouden, is gekozen voor herbouw, waarbij de oude schuur model heeft gestaan voor het nieuwe ontwerp. Het achterste deel, dat later is aangebouwd, is vervangen voor een sterkere eigentijdse interpretatie, die qua materialisatie aansluit op de regionale context.

Binnen wordt het achterste deel gekenmerkt door een blankstalen spantconstructie, terwijl het voorste deel een traditionele houten constructie heeft. Het metselwerk van de tussenwand laat duidelijk de scheiding tussen de twee delen zien. Langs beide zijden in de woning is het zicht van voor naar achter volledig vrij gehouden, waarmee de lange zichtlijnen van de karakteristieke omringende polderverkaveling onderdeel worden van de woning. De facilitaire functies en de trap naar de verdieping zijn compact geclusterd, zodat de woning verder ruim aanvoelt en flexibel in gebruik is.

De gevel aan de voorzijde is exact ingedeeld volgens de oorspronkelijke gevel en gematerialiseerd met hergebruik van oude stenen en gevelelementen, waarin veel aandacht voor metselwerk en details. Het achterste deel is een combinatie van zinken dakbeplating met houten gevelbetimmering. De achtergevel (noordzijde) heeft glasstroken tot bijna 6 meter in de nok, wat een spectaculair uitzicht biedt over het weidse polderlandschap.

Door zorgvuldig te documenteren en te leren van de architectuur van een oude eenvoudige schuur hebben we een ontwerp kunnen realiseren wat zich op subtiele wijze voegt naar het monumentale en landelijke karakter van de omgeving.